Vandaag een kort bericht, want we staan voor de grens met Mauritanië en de wifi bij het grenscafé is slecht. Vandaag hebben we 720 km door de woestijn gereden, tot de grens van de Westelijke Sahara met Mauritanië. Helaas waren we daar net toen om 18 uur de grens dicht ging. Dus morgen om 9 uur zijn we de eerste. Och, een keer op tijd naar bed is ook wel eens goed.
Wat hebben we zoal gezien vandaag? Vooral zand dus, maar behalve dat ook nog veel meer. Politieagenten met een lasergun bijvoorbeeld. Dat kostte ons 15 Euro voor 17 km/uur te hard. Een tweede bekeuring 25 km verderop werd ons gelukkig kwijtgescholden, omdat Ton meldde dat we in Dakhla op bezoek gingen bij onze vriend Hassan. Die heeft ons 3 jaar geleden eens geholpen bij een pechgevalletje met de bus die we toen naar Gambia brachten.
’s Middags maken we bij het tanken nog een praatje met een paar waarnemers van de Verenigde Naties. Die houden de situatie hier in de gaten, want dit is een conflictgebied. Het is hier gelukkig rustig nu, maar er zijn wel regelmatig politiecontroles waarbij alle paspoortgegevens worden gevraagd.
Alle tijd om zelf te koken, Rob maakt goede pasta met lunchworst die we met smaak opeten. En nu staan we dus wachten bij de grens totdat de poort morgenvroeg weer open gaat. En omdat we toch tijd hebben vanavond brengen Rob, Wim en Robert nog even een bezoekje aan de kapper.
