Voor een deel van onze groep is het een heel korte nacht. Tegen 7 uur wordt de motor van de bus alweer gestart. Het duurt wel een tijdje voordat alle auto’s de ferry zijn ingereden. Om 8.15 uur kiezen we het ruime sop van de Straat van Gibraltar, vijf kwartier later dan gepland. Op het schip moet iedereen al langs de douane om een stempel in het paspoort te halen. Het is druk aan boord, dus er staat een lange rij bij elke doaunier (er zijn er drie). Als het drie kwartier later is geregeld voor ons achten zijn we al halverwege de overtocht. We hebben nog tijd voor koffie en kijken daarna rond op het dek. Het is lekker zonnig weer, achter ons ligt de rots van Gibraltar en voor ons doemen de heuvels van Marokko op.
Om 10 uur komen we aan op het Afrikaanse continent. We rijden de ferry af en beginnen aan het parcours langs de douane. We worden vriendelijk de weg gewezen en staan al snel bij de scanner, een enorm röntgenapparaat op een truck die onze bus doorlicht. Er worden geen verdachte spullen gesignaleerd, dus we kunnen weer door. Ook de Mechelse herders die daar bij de douane als drugshond in dienst zijn worden niet ingezet. We moeten nog dik een uur wachten op het definitieve groene licht, als dat er eenmaal is rijden we het douaneterrein af en vervolgen we onze reis. Inmiddels is het 13 uur geworden. Eerst tanken (niet duur hier, een liter diesel kost omgerekend 1,35€). We nemen ook de tijd om een paar sponsorstickers weer netjes vast te zetten. Die zijn wat losgeraakt door het regenachtige weer in Europa. Ook de korte broeken kunnen aan, het is lekker warm in het zonnetje, tegen de 20 graden. De rest van de middag rijden we over een prima snelweg de naar het zuiden, langs Tanger, Rabat en Casablanca. Af en toe stoppen voor tol, maar verder schiet het lekker op. Het is hier vrij groen en we zien veel plastic kassen langs de weg liggen.
Rond 17 uur stoppen we bij een grote parkeerplaats langs de snelweg voor chauffeurspauze, die we combineren met een maaltijd. We kunnen kiezen uit de McDonalds en de Burger King, het wordt die laatste. Hier is wifi, iedereen kan zijn berichten weer binnenhalen, het lijntje met familie leggen en weer wat nieuws posten. Als we zo’n drie kwartier later weer vertrekken is het donker geworden. Na Casablanca rijden we landinwaarts de heuvels in voor het laatste deel van de etappe. Ook hier een prima snelweg richting Beni Mellal. Alleen de laatste 25 kilometer gaan over een tweebaansweg naar El Ksiba, de bestemming van vandaag. Onderweg passeren we nog een grote touringcar met pech. De passagiers hebben een groot kampvuur langs de weg gemaakt om zich te warmen, terwijl de bus wordt gerepareerd. Om 22.30 uur zoeken we daar een overnachtingsplek en we vinden een goede parkeerplaats naast de doorgaande weg. Omdat dit geen bewaakte camping is uitstellen we een nachtwacht in. Iedereen, behalve de chauffeurs, krijgt anderhalf uur wacht toebedeeld in de bus, terwijl de rest heerlijk naar dromenland kan. Toch een wat andere invulling van de kerstnacht dan we gewend zijn.
