We verblijven op de camping in Linkéring in afwachting van de visa voor Guinee. Van de autoriteiten geen bericht, dat hadden we in het weekend ook niet echt verwacht trouwens. Er is dus alle tijd voor allerhande klusjes. We starten met een goed campingontbijt, net als gisteren met gebakken eieren, jam, stokbrood en matige koffie (de thee is wél goed). Op deze camping annex hotel is het erg rustig. Over de oude Fransman hebben we het al gehad. Er loopt nog een Fransman rond die ons helpt met de wifi en de drankjes, een aardige vent van een jaar of 25. Hij kan ook een beetje Engels. Verder een Senegalese moeder en dochter, die helpen in de bediening. En enkele mannen die allerlei klussen doen in de tuin, bij de huisjes en bij het zwembad. Er is nog één ander bejaard stel op de camping die waarschijnlijk te gast zijn. Maar het lijkt erop dat het familie van de eigenaar is (zijn nicht of zo), dus dit weekend zijn wij waarschijnlijk zijn enige verdienmodel.
Na het ontbijt gaan we op ons gemak aan het werk in en rond de bus. We pakken het voorraadruim van de bus eens leeg om het netjes opnieuw in te laden. Zo krijgen we weer overzicht en weten we weer precies wat er nog allemaal aan boord is. De koeler wordt degelijk gerepareerd, na de noodreparatie van 2 dagen geleden. We zetten een paar verstralers op het dak van de bus. Die hadden we de hele reis al mee, maar we waren er nog niet aan toe gekomen om ze te monteren. En we maken de hele bus weer eens goed schoon. Wim en Eddy wandelen nog even naar het dorp om wat brood en bananen te scoren. En tussendoor een lekker bakje Nederlandse koffie.
We staan aan de rand van het terrein, daarachter staan wat huisjes, een omheining met vee en een klein trapveldje. De kinderen die er wonen staan voortdurend te roepen om een ‘ballon’, ze hebben voetballen op het dak van de bus zien liggen. Halverwege de ochtend geven we ze hun zin, trappen er een over de omheining en hopen dat het geroep afgelopen zal zijn. IJdele hoop natuurlijk, want als je ze één bal geeft willen ze er allemaal eentje. Het is warm vandaag (37 graden), maar er staat ook een lekker windje. Onder het zonnescherm, dat we in regenachtig Nederland aan de bus hebben gemonteerd, is het goed uit te houden.
Er worden een paar boeken uitgelezen, de helft van de bus heeft inmiddels ‘Heldendaad in de Sahara’ al uit, over een onfortuinlijke reis door de woestijn. En af en toe koelen we even af in het kleine zwembadje. Zaterdag koken we zelf risotto, zondag schuiven we voor het diner aan op het campingterras. Friet met rundergehakt. We vragen wel of het goed gaar kan, het smaakt prima (zeker met wat fritessaus erbij die we uit de bus halen).
Zo gaat het weekend in een rustig tempo voorbij. We hadden natuurlijk liever kilometers gemaakt, maar ja, dat is Afrika. Dingen lopen meestal anders dan je ze plant. Hopelijk komt er maandag weer vaart in.
