Om 7 uur gaat de wekker. We willen vandaag bij het ochtendgloren vertrekken, want we hebben veel kilometers voor de boeg én een culturele stop. Om 7.45 uur staan we klaar voor vertrek, de bus is weer de poort uit gemanoeuvreerd, als de campingeigenaar komt aanzetten met een blad vol thee. Heel gastvrij, als afscheid een glaasje basilicumthee. In Guelmim, een grote stad dichtbij, halen we brood, 11 kleine ronde broden voor 1,50 Euro! En lekker hoor! Daarna maken we kilometers, langs Tan Tan en El Ouatia.
Om 12.30 uur arriveren we in Tarfaya. Daar hebben we een afspraak met de directeur van het Antoine de Saint Exupéry Museum. Antoine met de lange achternaam is de schrijver van het wereldberoemde boek ‘De kleine prins’ en heeft daar in de jaren 20 van de vorige eeuw inspiratie voor opgedaan in Tarfaya, waar hij een paar jaar als piloot heeft gewerkt. Zijn boek is dit jaar in het Twents vertaald door Herman Finkers. Ga het lezen! We bieden het museum een Twents exemplaar aan met een persoonlijke boodschap van Herman voorin. Die hebben we van hem meegekregen, hij was erg enthousiast over het idee om het aan te bieden in Tarfaya. En ook de directeur vertelt een inspirerend verhaal over de schrijver, het boek en de noodzaak om in deze heftige tijden in de wereld oog te blijven houden voor wat ons verbindt. We hebben maar één aarde en wij – en degenen na ons – moeten een beetje zuinig zijn op die wereld en op elkaar.
Nadat we nog wat ‘goodies’ hebben weggegeven aan de dorpsjeugd, gaan we de baan weer op. Na een half uur passeren we een grens die geen grens is. We zijn nu in de Westelijke Sahara, een gebied dat onder bestuur staat van Marokko. Sommige landen erkennen de claim van Marokko op dit gebied, andere niet. Hoe dan ook, Marokko maakt serieus werk van de ontwikkeling, want de wegen liggen er prima bij en de paar steden die we passeren zien er fris uit met veel groen en mooi stadspoorten. Net buiten de hoofdstad Laayoune krijgen we een bon voor te hard rijden, ter plekke af te rekenen, 15€ maar liefst. Bij de tankstop betalen we 1,15€ per liter, kom daar in Nederland eens om.
Verder passeren we hier en daar een checkpoint. Daar hebben we kopietjes voor meegenomen met al onze gegevens er al op. Dat werkt erg handig. Verder zien we links en rechts vooral zand. We besluiten in het donker nog door te rijden tot vlak voor Dakhla. Daar zou ergens een goede kampeerplek moeten zijn en die vinden we ook. Vlak bij de kust staan tientallen campers bij een gesloten hotel. Daar past onze bus nog gemakkelijk bij. Onze jonge Marokkaanse buren hebben nog wel brood voor ons voor morgenvroeg, want ter plekke is niets te krijgen. Als dank geven we ze een paar fietslampjes cadeau. Of ze fietsen hebben weten we niet, maar onze ruilhandel wordt zeer gewaardeerd. In de bus maken we nog een Spaanse schotel met aardappels, veel groente en chorizo. En na het diner zit de dag er weer op.
