Vanmorgen weer hotseknotsen Bissau uit. Deze hoofdstad is dus werkelijk op geen enkele manier via fatsoenlijk asfalt te bereiken. Nog even in het centrum eieren, tomaten uien en aardappelen gekocht. De eieren willen we onderweg op gaan bakken. Het gasstelletje wordt dan met een spin aan de tafel bevestigd, wat olie in de bakpan, eitje tik en ….. haha, ze blijken al gekookt te zijn!

Dan door naar het mooie Rossum … in Guinee-Bissau. Ja het bestaat echt! We stoppen bij het naambordje om foto’s te maken. Hoe gaaf is het om hier alle kinderen van het dorp van shirts van de handbal- en voetbalclub RSC Rossum te voorzien. Daarom brengen we een verrassingsbezoek aan het plaatselijke schooltje. Meester Alberto probeert alles in goede banen te leiden, maar tja, hou die kinderen maar eens een grote tas met mooie sportspullen voor. De allerkleinsten worden door hun broertje of zusje naar voren gedrukt, zodat we ze niet zullen vergeten. Alberto nodigt ons uit in het schooltje en onze namen worden met krijt op het schoolbord geschreven.

In Banbadinca komen we op een punt waar we moeten kiezen welke route we nemen. De kortste langs de kust of de veel langere door de bergen. We kiezen voor de kortste. Pas als we 3 uur later vlakbij de grens naar Guinee staan worden we teruggestuurd door een agent. De weg langs de kust is veel te slecht voor ons mooie busje. Helaas, dat betekent 3 uur terugrijden over hetzelfde hobbelpad. Zo passeren we opnieuw Banbadinca en we eindigen de dag in het plaatsje Gabu. Door de opgelopen vertraging én de veel langere bergweg zullen we zeker 1 dag later in Sierra Leone arriveren. Gelukkig hebben we die ruimte nog in ons reisschema.