Het is vannacht koud in de bus, geen wonder, want we zitten hier op ruim 1100 meter hoogte en de temperatuur is rond het vriespunt. Om 7 uur staan we op en Henk zet alvast een eerste pot koffie. Bij het ochtendgloren om 8.15 uur vertrekken we. Onderweg broodjes smeren en na 40 km de tank vullen bij het eerste tankstation dat we passeren. We gooien er 200 liter in voor 1,35€ per liter. We hebben niet genoeg dirhams en aan credit cards doen ze hier niet, maar na wat gegoochel op de rekenmachine kunnen we in Euro’s betalen. De eigenaar krijgt een fijne ijsmuts van ons cadeau en wij rijden verder omhoog. Het is fris en zonnig en de uitzichten zijn magnifiek. Bij Imilchil, op zo’n 2100 meter hoogte passeren we een mooi meer. We bewaren onze zwembroeken nog even totdat we wat zuidelijker zijn, in de riviertjes die we hier en daar zien zit het ijs langs de randen. Sneeuw zien we helaas niet vandaag, het is hier een erg droog najaar geweest. We blijven urenlang boven de 2000 meter slingeren. Robert rijdt, Wim en Koen zitten ernaast en maken honderden foto’s. Af en toe passeren we een klein dorpje en bijna iedereen zwaait. Ach, in Twente groet iedereen elkaar ook toch? Of zou het toch komen omdat ze nooit een touringcar zien langsrijden?
Zo’n drie kwartier na het dorpje Agoudal passeren we het hoogste punt, de Col de Tizi Tougherrouzine op 2645 meter hoogte. Uiteraard stoppen we en maken we foto’s van het maanlandschap. Harry bakt eieren voor iedereen. Heerlijk, gezonde berglucht maakt hongerig. Ton neemt het stuur over en we gaan weer door. In de loop van de middag rijden we een prachtige kloof binnen, de Gorge de Toudgha. We rijden over de bodem van de kloof langs een riviertje met enorme rotswanden aan weerszijden. Het is er iets drukker dan we vandaag gewend zijn, waarschijnlijk een handjevol toeristen op dagtrip. Rond 15.30 uur passeren we Tinghir, een grotere plaats op 1300 meter hoogte. Hier pinnen we en wordt Ton een mooie kamelenharen deken aangeboden voor slechts 200 Euro, koopje toch? Maar volgens Ton kunnen we bij de Action veel goedkoper terecht. We kopen dus niets, maar geven een muts weg en laten de verkoper een beetje verward achter. Aan het einde van de middag rijden we nog even langs de Gorge du Dadès, nog een kloof. Maar dit keer rijden we op grote hoogte langs de rand. Er ligt een prachtige serie haarspeldbochten omhoog naar een uitzichtpunt, waar de kloof eindigt. Een kolfje naar de hand van Ton natuurlijk. Op de weg terug omlaag maken we vanaf het uitzichtpunt mooie filmpjes van de bus, daarna moeten we er natuurlijk te voet achteraan.
We besluiten niet meer naar ons oorspronkelijke eindpunt voor vandaag te rijden (Ouarzazate), maar in de vallei een overnachtingsplek te zoeken. Dat lukt bij Hotel l’Etoile d’Azur in Ait Oudinar. De eigenaar heeft een mooie plek voor de bus voor ons bedacht op de parkeerplaats achter het hotel. Eerst maakt de buurman ruzie met hem, hij had ons graag op zijn camping gewild. Nou ja, ze moeten het onderling maar weer goed maken later. We kunnen lekker warm douchen in hotelkamer 8. Robert en Ton zetten de demping van de schokbrekers zwaarder en de voorkant van de bus wat hoger met het hoogteregelventiel. Om 20 uur hebben we met fris gedouchte koppies een heerlijk kerstdiner met groentesoep, een tajineschotel met kip, en fruit met honing toe. Echt genieten! Een frisdrankje erbij (aan alcohol doen ze hier niet). Na het eten praten we nog even wat na in de bus, dan wel met een biertje en een kruidenbitter. We gaan niet te laat naar bed, want de afgelopen nachten waren erg kort.
